خلاصه کتاب: نگاهش به گلدانِ روی میز بود. گلدانی که چندوقتی بود نرگس‌های خشک‌شده را در خود جای داده بود. با عشق به دورشان حصار کشیده و هیچ از خشکی و بی‌روحی‌شان گله نمی‌کرد.   نگاهِ دخترک، گویی سرما داشت، اشعه داشت، پر از بی‌حسی بود که اینچنین نرگس‌های خوشبو را خشکانده بود...   انگشتان باریکش، انگشتانِ همان دستی که ناخن‌هایش شکسته و کج‌ومعوج شده بود، بالا آمد و شقیقه‌ی نبض‌دارش را فشرد...   نگاهش اما، همانطور خیره خیره بود!   کاش یک تفنگ داشت. تفنگی که ماشه‌اش را می‌کشید و بنگ! درست وسطِ پیشانی افکارش شلیک می‌کرد.   گویی مرده بود. در خود مرده بود. روحش مرده بود.